Dat ik circus ben gaan doen is eigenlijk eerder een toeval. Als kind deed ik turnen en toen ik een blessure opliep zocht ik een andere manier om mij uit te leven. ​
Via een animatorcursus bij Crefi koos ik om een circuskamp te begeleiden. Ik merkte dat ik heel graag zelf meedeed en graag samen in de belangstelling stond met de kinderen. We maakten samen kleine showkes en vanaf dat moment heb ik de microbe te pakken.
Rond 2005 ging ik psychologie studeren aan de Universiteit in Brussel. Omdat je eigenlijk maar 16 uur les hebt per week had ik vrij veel tijd om het jongleren verder onder de knie te krijgen. Circus gaf me de mogelijheid een eigen talent te ontwikkelen en me te aarden in mezelf. Het zorgde er ook voor dat ik veel mensen ontmoette en het gevoel kreeg ergens bij te horen. Zo kwam ik terecht op de meest uiteenlopende plaatsen waar ik inspirerende mensen ontmoette die allen dezelfde passie delen.
Over Dries en inspiratie rond circus
Ik bezocht heel veel projecten waar mensen circus doen met mensen met een beperking, met kinderen met autisme, met 'kansarme' kinderen in de wijken... en kwam door observaties en interviews tot een model waarin de positieve werking van circus beschreven staat. Ik heette het 'cirkustherapie?'.
Na mijn studies besloot ik een jaar circuspedagogie te volgen aan de circusshool in Brussel waar ik diverse aspecten van het lesgeven aanleerde. Ik leerde er allerlei vaardigheden om op een ludieke wijze structuur aan te brengen. Het viel mij vooral op dat hoe meer ik meeging in de creativiteit van de kinderen, hoe moeitelozer alles verliep. Ook het voortonen en mee oefenen naast de kinderen zorgde ervoor dat hun innerlijke motivatie werd aangesproken. Op die manier ontdekte ik hoe leuk het is om met kinderen om te gaan en ging er voor mij een wereld open Na de ontdekkingsreis in de circusschool behaalde ik een certificaat als 'circuspedagoog'.