Dat ik circus ben gaan doen is eigenlijk eerder een toeval. Als kind deed ik turnen en toen ik een blessure opliep zocht ik een andere manier om mij uit te leven. ​
Via een animatorcursus bij Crefi koos ik om een circuskamp te begeleiden. Ik merkte dat ik heel graag zelf meedeed en graag samen in de belangstelling stond met de kinderen. We maakten samen kleine showkes en vanaf dat moment heb ik de microbe te pakken.
Rond 2005 ging ik psychologie studeren aan de Universiteit in Brussel. Omdat je eigenlijk maar 16 uur les hebt per week had ik vrij veel tijd om het jongleren verder onder de knie te krijgen. Ik voelde me toen ook niet echt thuishoren in het tempo van de doorrazende samenleving. Circus gaf me de mogelijheid een eigen talent te ontwikkelen en me te aarden in mezelf. Het zorgde er ook voor dat ik veel mensen ontmoette en het gevoel kreeg ergens bij te horen. Zo kwam ik terecht op de meest uiteenlopende plaatsen waar ik inspirerende mensen ontmoette die allen dezelfde passie delen.
Over Dries
Omdat ik super veel interesse had in spirituele tradities zoals het Boeddhisme en de Advaita Vedanta uit het Hindoeïsme wou ik eerst een eindwerk schrijven over zelfonderzoek. Het is een soort introspectief onderzoek waaruit blijkt dat alle fenomenen waaruit je identiteit bestaat vergankelijk zijn van aard zoals het voelen, het waarnemen, het denken en het doen. Maar omdat de methode in de westerse wetenschap als niet objectief wordt beschouwd werd mijn scriptie afgekeurd waarop ik met het idee kwam om iets over circus te gaan schrijven.
​
Ik bezocht heel veel projecten waar mensen circus doen met mensen met een beperking, met kinderen met autisme, met 'kansarme' kinderen in de wijken... en kwam door observaties en interviews tot een model waarin de positieve werking van circus beschreven staat. Ik heette het 'cirkustherapie?'.
Na mijn studies besloot ik een jaar circuspedagogie te volgen aan de circusshool in Brussel waar ik diverse aspecten van het lesgeven aanleerde.
Voor een groep kinderen staan was in het begin echt een uitdaging voor mij, maar ik leerde er allerlei vaardigheden om op een ludieke wijze structuur aan te brengen. Het viel mij vooral op dat hoe meer ik meeging in de creativiteit van de kinderen, hoe moeitelozer alles verliep, hoe enthousiaster de kinderen waren en hoe betere resultaten ik kreeg. Ook het voortonen en mee oefenen zorgde ervoor dat hun innerlijke motivatie snel werd aangesproken. Op die manier ging er voor mij een wereld open omdat ik zelf niet wist dat ik eigenlijk een talent heb om met kinderen te werken. Mijn supervisor was vrij strikt en gestructureerd waardoor het voor mij steeds een evenwichtsoefening is tussen de teugels los te laten samen met het behoud van voldoende veiligheid, overzicht en een stapsgewijze opbouw. Uiteindelijk behaalde ik mijn certificaat als 'circuspedagoog'.
Sindsdien heeft mijn hart altijd geklopt voor het circus en in de toekomst zou ik graag meer kunnen betekenen voor kinderen die het moeilijk hebben. Die doelstelling heb ik nog niet bereikt. Indien jij zelf tips hebt over waar ik mijn talent kan inzetten mag je mij gerust contacteren op info@zopaz.be. Ik vind het super ontwapenend en 'heartbreaking'om met hen te mogen werken. Daarom kunnen er financieel ook speciale regelingen getroffen worden voor bijzondere doelgroepen en goede doelen of voor mensen die hun kind graag iets willen schenken maar er de financieële middelen niet voor hebben.
​
Dries Essers